مجلات واقعی و نشریات نامرئی؛ «قُوی سیاه» در «تجارت فردا»
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۵۲۷۳۸
عصر ایران- در روزگار افول روزنامههای چاپی و نشریات مکتوب، همچنان مجلات هفتگی و ماهانه و فصل نامهها هستند که مطالب آنها را در سایتها و فضای مجازی نمیتوان یافت و گزارش محور و تحلیلیاند.
اندیشه پویا، تجربه، آگاهینو، بخارا، دیلمان، مشقفردا، کرگدن، نگاه نو، آنگاه، سیاستنامه، جُنگ هنر مس، روزنامهنگاری جدید،عصراندیشه و تجارت فردا و شماری دیگر از مجلات هفتگی و ماهانه و فصلنامه در این ردیف قرار میگیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نشریاتی که اگر نبودند دکه های مطبوعات به طور کامل به دکه های تنقلات و دخانیات و مایعات تبدیل می شدند! هر چند که در حال حاضرهم آنچه در نگاه اول در کیوسکها به چشم میخورد نه مطبوعات که تنقلات است و دخانیات و مایعات.
وجه اَسَفبارتر ماجرا این است که در تخصیص سهمیۀ کاغذ یا یارانه، معیار وزارت ارشاد نه نشریاتی که واقعاً منتشر و عرضه می شدند و بابه لای پفک و بیسکوییت و سیگار در دکه ها می بینیم که همۀ نشریاتی است که در واقع توزیع نمی شوند ولی اعلام وصول می شوند!
هر چند ماهنامۀ اندیشۀ پویا «هرگونه بازنشر، تکثیرو تجدید چاپ مطالب» این نشریه را به اجازۀ کتبی منوط کرده اما این سطور بسیار قابل تأمل را که درد مشترک این نشریات واقعی و هفته نامههایی چون «صدا» و«امید جوان» هم هست قابل نقل است:
«عزیزان خدمتگزار در وزارت ارشاد پاسخ مشخصی در برابر مطالبۀ کاغذ از سوی مطبوعات مستقل فرهنگی دارند. این که بیش از دو هزار نشریه در کشور منتشر می شود و نمی توانیم سهمیۀ ویژه ای به یک نشریه اختصاص دهیم. وقتی می پرسیم چرا حضور این دو هزار نشریه در دکه های مطبوعاتی ملموس نیست، پاسخ این است: ما مسؤول حضور و غیاب مطبوعات نیستیم و طبیعی است که همۀ مطبوعات در کیوسک ها توزیع نشوند و قابل رؤیت نباشند!»
مجلۀ «تجارت فردا» اما یکی از نشریات واقعی است که در کیوسک ها توزیع میشود و واقعی است و نامرئی نیست.
تیتر و جلد این شماره به «قُوی سیاه» اختصاص دارد. اما مگر قو هم سیاه میشود؟ آخر همه قو را به سپیدی میشناسیم!
توضیح روی جلد دربارۀ تیتر چنین است: «زمانی همه بر یان باور بودند که تمامی قوها سفیدند. سال ها مشاهدات تجربی، این مسأله را تأیید می کردو هیچ کس جز قُوی سفید ندیده بود. اما وقتی استرالیا کشف شد مردم برای نخستین بار قوی سیاه دیدند و ذهنیت شان تغییر کرد. وقتی اقتصاددانان می خواهند دربارۀ پدیده های سخن بگویند که به طور معمول کسی انتظار وقوع آنها را ندارد "قوی سیاه" را به استعاره می گیرند. آیا رابطۀ ایران و آمریکا، قوی سیاه است؟»
مهرداد خدیر در این شماره و در مقالهای با عنوان «اصالت قدرت؛ صدای پای خشونت یا ابتذال امر سیاست» با اشاره به رفتارها و گفتارهای اخیر همچون توهین به رییس جمهوری در تلویزیون و سیلی نمایندۀ مجلس بر سربازراهورنوشته است:
« این رفتارها و گفتارها را بیشتر ذیل عنوان "ابتذال" و به عنوان نتیجۀ قهری "انسداد سیاسی" قرار می دهم تا "خشونت". چون تاریخ ایران چنان خشونت هایی به خود دیده که این گونه تهدید ها و پرخاش گری ها در برابر آنها به چشم نمی آید. در سرزمینی که پادشاهان آن فرزندان خود را کور می کردند تا چشم طمع به قدرت پدر ندوزند و در تدارک توطئه و برانداختن نباشند، چشم از حدقه درآوردن و میل گداخته در چشم فروکردن به عنوان مصداق خشونت شناخته می شود نه از گل طریفتر گفتن های آقای کریمی قدوسی به جواد ظریف.»
وی رفتارهایی از جنس آنچه را از نمایندۀ سبزوار سر زد نیز بیش از آن که مصداق خشونت فیزیکی و کلامی بداند نوعی ابتذال و لمپنیسم سیاسی دانسته که ناشی از انحصار است.
این مجله اگر چه تجارت محور است و از اقتصاد آزاد دفاع می کند اما در اقنصاد متوقف نیست و به موضوعات دیگ نیز می پردازد.
یکی از گزارش های خواندنی این شماره را «آیسان تنها» نوشته با این تیتر فرعی: «چرا بسیاری از ایرانیان از موقعیت اجتماعی خود راضی نیستند.»
جای خوشحالی است که این نشریه به لطف آگهیها و حمایت برادر بزرگتر (روزنامۀ دنیای اقتصاد) با مشکلات کمتری نسبت به نشریات پیشگفته رو به روست اما به هر رو یک کالای فرهنگی است.
تورم و کرونا و احساس تبعیض نباید ما را از کالاهای فرهنگی غافل کند. نشریه بخرید. نشریات شکیل و خواندنی- چه «تجارت فردا»ی 15 هزار تومانی و چه «تجربه» 40 هزار تومانی- که چند ساعت از وقت شما را در این شب های کش دار و خانه نشینی های کرونایی پر می کنند در زمرۀ به صرفه ترین گزینهها هستند.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: تجارت فردا دکه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۵۲۷۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فقر پژوهش در حوزه خشونت سیاسی
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، خشونت سیاسی پدیده عام اجتماعی است که هم میتوان سیر تاریخی آن را جستجو کرد و هم تنوع آن را در اجتماعات و جوامع گوناگون یافت.
حسین نورینیا (عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی) در مقالهای با عنوان «فقر پژوهش در حوزه خشونت سیاسی در ایران» به این موضوع اشاره میکند که ایران در این زمینه مستثنا نیست و خشونت سیاسی را میتوان با شکلگیری دولت در ایران پی گرفت و روند تغییرات تحولات آن را شناسایی کرد و انواع آن را معرفی نمود و چرایی و چگونگی آن را کاوید.
* تعریف خشونت
به زعم این پژوهشگر خشونت، هر نوع رفتار برنامهریزی شده اعم از فیزیکی و غیرفیزیکی با بهرهگیری از وسایل (به معنای وسایل مادی و غیرمادی) است که معمولا در جهت حذف دیگری و رقیب مورد استفاده قرار میگیرد.
این استاد جامعه شناسی توضیح میدهد که این حذف میتواند از حذف نسبی و اثرگذاری بر فرد و یا جامعه تا حذف فیزیکی به طور کامل و نیز حذف مناسبات پیشین و در انداختن مناسبات نوین را شامل شود.
* نخستین پژوهش در حوزه خشونت سیاسی
نورینیا در این پژوهش مینویسد:نخستین تلاش پژوهشی برای فهم خشونت سیاسی در ایران کار فرهاد کاظمی است که به زبان انگلیسی در نشریه «مطالعات ایرانی» دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۷ به چاپ رسید. او در آن مقاله با عنوان «نشانگرهای اقتصادی و خشونت سیاسی در ایران طی سالهای ۱۹۴۶-۱۹۶۸» رابطه شاخص اقتصادیتراز پرداختها و ترکیب آن با شاخص هزینه زندگی را با خشونت سیاسی اندازهگیری کرد.
این پژوهشگر مینویسد: کاظمی برای این منظور موارد خشونت سیاسی طی سالهای مورد بررسی را از روزنامه اطلاعات گردآوری کرده بود و با بررسی آماری همبستگی بین این دو داده به این نتیجه رسید که ۲ درصد از تغییرات خشونت سیاسی با تراز پرداختها و شاخص هزینة زندگی توضیح داده میشود.
* رابطه خشونت با توسعه
این پژوهش بیان میکند که از بین تمام پایاننامههای حوزه خشونت سیاسی، تنها ۶ پایاننامه در رشته علوم اجتماعی و جامعهشناسی تدوین شده است که فقط ۲ پایاننامه مربوط به مقطع دکتری است که یکی از آنها به پتانسیل اعتراض سیاسی را بررسی کرده و دیگری هم پیامدهای خشونت سیاسی را مورد توجه قرار داده است.
باید خشونت کنترل شود تا توسعه شکل گیردنورینیا در ادامه این پژوهش توضیح میدهد که این در صورتی است که از یک سو، خشونت سیاسی یکی از مهمترین مسائل اجتماعی ایران بویژه در دوران معاصر است و از سوی دیگر، خشونت سیاسی یکی از موانع اساسی توسعه پایدار محسوب میشود و به قول نورث باید خشونت کنترل شود تا توسعه شکل گیرد. بنابر این، مطالعه خشونت سیاسی باید در دستور کار جامعهشناسی قرار گیرد.
* ویژگیهای خشونت سیاسی در ایران پیش از مشروطه
این پژوهش به این مهم اشاره میکند که استخراج ویژگیهای خشونت سیاسی در ایران پیش از مشروطه با در نظر گرفتن این فرض که تمام دوران پیش از مشروطه با همه افت و خیزهای اجتماعی و سیاسیاش، به جهت جای گرفتن در دوران بلند «قدیم» از یک الگوی مشابه در هر دو سوی نظام سیاسی و افراد و گروههای معارض و مخالفان پیروی میکرد.
این استاد جامعهشناسی در ادامه مینویسد؛ در این میان اشاره به «نامه تنسر» به جای مانده از دوران ساسانیان و «سیاستنامه» خواجه نظامالملک در قرن پنجم هجری، پیوند عمیق این دو دوره ـ با فاصله بیش از ۶۰۰ سال ـ را در موضوع مورد بررسی به خوبی نشان میدهد که تا پیروزی مشروطه و در انداختن حکومت قانون تداوم داشت.
* ویژگیهای خشونت سیاسی در ایران پس از مشروطه
نورینیا توضیح میدهد که استخراج ویژگیهای خشونت سیاسی در ایران پس از مشروطه با در نظر گرفتن دورههای استقرار اولیه مشروطه، حکومت پهلوی اول، دوران نخست حکومت پهلوی دوم و دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد تا انقلاب اسلامی، و شکلگیری گام به گام خشونت ایدئولوژیک.
تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران، با تمایزات اجتماعی ناشی از مواجهه ایران با تمدن غرب و ورود ایران به دنیای «جدید» همزمان و هماهنگ استدر این مقاله آمده است که در کنار خشونت نظام سیاسی که در طول این دوران، فراتر از قانون مشروطه رقم خورد و در سه دوره کوتاه محمدعلی شاهی، نیمه دوم رضا شاهی و نیمه دوم محمدرضا شاهی که شکل و محتوایی استبدادی به خود گرفت، دو جریان عمده خشونتگرا را در بین گروههای سیاسی میتوان شناسایی کرد که یکی اسلامگرا و دیگری مارکسیسمگرا بود و هر دو ریشه در مبارزات مشروطه داشتند.
این پژوهشگر مینویسد: این دو جریان در طول دوران پس از مشروطه به شیوههای مختلف در نظر و عمل، در قالب گروههای گوناگون، خشونت سیاسی را ترویج کردند.
این نویسنده در ادامه به این مهم اشاره میکند که روند خشونتورزی خونبار این گروهها از ترور و بمبگذاری و رویایی مسلحانه در دوران مشروطه، به مبارزه مسلحانه تمام عیار انجامید و اوج خود را در حمله چریکهای فدایی خلق به پاسگاه سیاهکل به نمایش گذاشت و یک دهه این نزاع خونین را مبتنی بر تحلیل ایدئولوژیک از تحولات تاریخی ایران و نیز فهم ایدئولوژیک از موقعیت کنونی و ارتقای مبارزه مسلحانه به عنوان استراتژی و چشم بستن به روی تمام تحولات اقتصادی و اجتماعی در جامعه ایران تداوم بخشید.
* تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران
در این پژوهش آمده است که تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران، با تمایزات اجتماعی ناشی از مواجهه ایران با تمدن غرب و ورود ایران به دنیای «جدید» همزمان و هماهنگ است.
نورینیا مینویسد: روند تحولات اجتماعی در ایران که هر چند پیش از مشروطه آغاز شده بود، ولی با مشروطه دارای گرانیگاه قابل اتکا شد، مناسبات اجتماعی ایران را رفته رفته تغییر داد و از دنیای «قدیم» فاصله گرفت.
به زعم این پژوهشگر جایگیر شدن ایده تفکیک قوا، ورود قانون به عنوان قاعده رسمی انتظام بخش روابط اجتماعی، سر برآوردن سازمانهای نوین بروکراتیک، شکلگیری هویتهای اکتسابی و فرا رفتن نقشهای محقق، تضعیف شیوه زندگی کوچندگی که تا پیش از آن تا نزدیک ۴۰ درصد جمعیت ایران را به خود اختصاص داده بود، ورود مناسبات سرمایهداری و کالایی شدن کشاورزی، شکلگیری نهادهای جدید، کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری و افزایش جمعیت، افزایش میزان و سطح سواد، ایجاد زیرساختهای ارتباطی و گسترش آن تا روستاهای دور افتاده، گسترش خدمات ضروری زندگی نوین، چهره ایران را چنان تغییر داد که خود را در خشونت سیاسی نیز بازتولید کرد.
بدینترتیب نتایج این پژوهش نشان میدهد که عمدهترین تغییر در خشونت سیاسی را از یک سو میتوان در گروههای هدف جست که این افراد و گروهها پیش از مشروطه شامل مخالفان پادشاه و جانشینان احتمالی و سرکشان منطقهای میشد که اساس روابط میان آنان بر اساس روابط خویشاوندی و ایلی و طایفهای مبتنی بر نقشهای محول و هویتهای انتسابی بوده است.
و در نهایت پس از مشروطه شامل افراد و گروههای سیاسی بر اساس روابط رسمی مبتنی بر نقشهای محقق و هویتهای اکتسابی بود؛ و از سوی دیگر، پیش از مشروطه، خشونت سیاسی همراه با تداوم و تثبیت مناسبات اجتماعی و سیاسی موجود و پس از مشروطه با هدف تغییر مناسبات موجود و در انداختن مناسبات مبتنی بر ایدئولوژیهای سیاسی بود.
گفتنی است این مقاله در ششمین همایش پژوهش اجتماعی در جامعه ایران که توسط انجمن جامعهشناسی ایران اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد، ارائه شده است.
انتهای پیام/